Urte berrirako:

Neuk ere, EiTBko arduradunei eta, oro har, Eusko Jaurlaritzako agintari berriei, euskararen aldeko apustu handi eta nabariagoa egin dezaten eskatu nahi diet. Ez aurreko gobernu-taldearekin alderatuta "gehiago". Ez. Inoiz egin duzuena baino gehiago.

Euskara gehiago behar dugu. Kulturan inbertsio handiak eginda bakarrik eraikiko dugulako Herri aberatsa. EiTB taldea horren parte garrantzitsu da. Baina ETB-1 ahaztua izan duzue beti. ETB-2ren anai txikia ei da, eta pentsamendu horrekin ez goaz inora. ETB-1 sendo behar dugu. Erakargarri. Kalitatezko ETB-1 behar dugu.

Horretarako, hurrengo artikulu honetan Xabier Euzkitzek ondo dioen legez, "euskarazko telebista zertarako sortu zen gogoratu eta planteamendu serio bat egin beharko dugu". Laguntzeko prest gaude, baina bitartekoak behar izango ditugu bide horretan lan egiteko.

Beste behin, oso fin, Xabier. Animo, onena etortzear dago eta!

 

Eguzkilore

Jaso nuen neure oparia eta hemendik aurrera, gustura bezain harro jantziko dut Eguzkilorea!

Mila esker, Ander eta Igotz Zuluaga eta Zuluaga Bitxitegiko ekipo guztiari!

Egin zaitez laguntzaile!

Aurten ere, izena eman, eta gaur iritsi zait Korrika Laguntzaile txartela eta bereizgarria! Eman euskara elkarri!

Euskadiko Orkestra Sinfonikoarekin

Pasa den maiatzean argitaratutako sarrera batean "denboraldiko neure proiektu handienetarikoa" legez izendatu nuen. Ohore legez.

Eta zeuei, zeuen alor profesionaleko erronka handiena egin, eta berriz errepikatzeko proposamena luzatuko balizuete nola sentituko zinatekete? Halaxe sentitzen naiz ni. Pozarren, nazioartean erreferente den orkestra sinfonikoa aurkeztu eta talde osoarekin lan egiteko eskaintza bigarrenez jaso izanaz. 

Gustukoa eta ondo egiten direnak errepikatzen dira, antza denez, eta Euskadiko Orkestra Sinfonikoarekin aritu naiz eskoletako gaztetxoei eskainitako aste osoko kontzertuak aurkezten.

Emanaldien azken egunean, Euskadi Irratiako kideak etorri zitzaizkigun Miramonen EOSek duen egoitza nagusira. Txoko batean set inprobisatua prestatu eta bertatik eskaini zuten, zuzenean, 'Faktoria' saio osoa.

Gehiegi luzatu barik, hurrengo soinu-kliparekin utziko zaituztet. Adierazitako tarteak entzunda izango duzue neure bigarren ikuskizun honen berri:

 

00:00-00:08. Ikuskizunaren aurkezpena, xehetasunak eta Iñigo Alberdiri, Euskadiko Orkestra Sinfonikoko Zuzendari Nagusiari egindako elkarrizketa.

 

02:11-02:24. Jon Malaxetxebarria orkestra-zuzendaria, Maialen Rezabal biolinista eta neuri egindako elkarrizketa entzungai.

Profesional hutsak zaretelako, niretzat zeuekin lan egitea eta mundu mailan eredu den orkestra aurkeztea ohorea delako. Zoragarriak zaretelako. Eskerrik asko eta hurren arte! 

Azken ordukoa!

Deustuko Unibertsitatean iskanbila izugarria sortu da. Pertsona talde batek unibertsitateko WiFi-a "hackeatu" omen du eta sarera konektatuta izan diren gailu guztietako argazkiak hedatu egin dituzte sarean izan diren gainontzeko mugikor gehienetara. Irudi konprometituak omen dira asko.

Unibertsitatearen Twitterreko profiletik adierazi dute (dena gaztelania hutsez) ezbeharra ikertzen ari direla. "Bien bitartean, mesedez, pertsonak mindu ditzakeen informaziorik hedatzen ez laguntzeko" deia egin dute. Sare sozialeko kontuaren kudeatzaileek gertaerak gaitzetsi dituzte, neurriak hartu eta arduradunak bilatuko dituztela ohartaraziz.

Twitterren, espainiar estatu mailan TT gaia da "Deusto" eta, erabiltzaileen arabera, Deustuko Unibertsitatera bertara Ertzaintza gerturatu da. Sei atxilotu omen daude. Irakasle bat tarteko. Guzti hau, noski, bertatik txiokatzen ari diren Twitterreko erabiltzaileen arabera. Aldiz, unibertsitateko kontu ofizialetik aitortu dute atxiloturik ez dagoela, oraingoz.

Dena dela, zurrunbiloa Espainiako komunikabideetara ere iritsi da. Kamera eta mikrofonoak eskutan, gertatutakoaren berri emateko, bertako eta kanpoko kazetariak gerturatu dira Bilboko itsasadar ingurura. EiTB eta 'El Mundo' izan dira berria islatzen lehen komunikabideak. Telebistako hainbat albistegik emango du berria.

Deustuko Unibertsitateko errektoreordeak prentsaurrekoa eskainiko du eta laster ohar-digital bat argitaratuko du campuseko zuzendaritzak.

(15:00etan eguneratua)

'Bypass' eta euskarazko produktuak

Euskara hutsean ekoitzitako Bypass filma ikustetik etorri nintzen atzo etxera. Irribarrea ahotik ezin kendu nabil. Ezer esaten jarraitu baino lehen, beraz, pelikulak lortu du bere helburua. Ondo lortu ere.

Antzerki munduan ezaguna dugun Patxo Telleria artistaren gidoia oinarri, Telleriak berak eta filmean aktore lanak ere egiten dituen Aitor Mazok elkarrekin zuzendutako komediazko filma da. Gainera, Euskal Herriko aurpegi ezagunak dira geure irria eragingo dutenak (galdakoztar bat tarteko): Gorka Otxoa, Bárbara Goenaga, Sara Cózar, Itziar Atienza eta Mikel Losada aktoreak. Zoragarri egindako lana, ekipo!

Gustatu zait ideia, ikus-entzunezkoaren kalitatea, pertsonaien papera, baliatutako umorea eta Bingen Mendizabal maisuak proposatutako musika (bat izan ezik, kanta denak euskarazkoak dira: Zea Mays, Mikel Urdangarin, Ken 7, Gari...).

Bide batez, eta zinema munduaz ari naizela aitortuko dizuet ez naizela mundu honetan aditua, ezta oso zalea ere. Baina euskararen aldeko militantziak bultzatuta edo, ez nuen (herrian eman behar zutenean) joateko zalantzarik izan. Eta halaxe egin nuen bart. Galdakaoko Torrezabal Etxeko berotasunak hainbat ikusle bildu zituen filmaren azken emanaldian. Hainbat ikusle, baina ez aretoa betetzeko adina.

Euskara hutsez egiten diren ekoizpenek ez ohi dituzte geure herrietako aretoak betetzen. Umeentzat zuzendutakoak ez badira, behintzat. Okerrena da, horretara ohituta gaudela. Baina zein da arazoa? Euskarazko produktuak umeentzat bakarrik egin behar direna? Euskarak ez al du helduak entretenitzeko balio? Hori gutxi balitz, onar dezagun euskarazko filmeek kalitate eskasagoa dutenaren errezeloa izaten dugula sarri. Bypass ikustean, erratuta gaudenaz ohartu, eta orduan hasten gara kexatzen: "Zergatik ez ote dituzte euskarazko film gehiago ekoiztuko"?!!!

Bada, euskaldunok ez baditugu geure hizkuntzan egindako produktuak kontsumitzen, euskara ez da inoiz inbertsio errentagarria izango eta, hortaz, ez da euskara hutsezko produktuak ekoiztera ausartuko den sortzailerik izango geure Herrian.

Aldiz, profesional handiak baditugu; aktoreetatik hasi eta gidoilari, errealizadore, ekoizle, kameralari, teknikari, editore edota zuzendarietan amaituta. Baina gehienek Euskal Herritik alde egin behar dute, edo erdarazko hizkuntzetan aritu.

Alor askotan, profesional bikainen lur emankorra gara, baina geure fruiturik onenak esportatu egin behar izaten ditugu gero, geuk baloratzen ez dakizkigulako. Bejondeigula...

Miliki hil zen egunean...

Askoren ahotan izan zen atzo: Miliki pailazoa hil da. Goian bego. Baina hainbat hildako izan da Gazan, umeak gehienak. Inork ez du txintik ere esan.

Hara!

Madrileko unibertsitaterako egin zidaten elkarrizketak 300 irakurle baino gehiago izan ditu bi egun baino gutxiagotan eta neure harridurarako, azaroaren 8an, Azkue Fundazioaren* egunkariaren azalean argitaratu zuten artikulu bera!

Ez galdetu zergatik eta nola, baina... Eskerrik asko!

 

Baina hori gutxi balitz, hilak 14 dituen honetan eta elkarrizketa argitaratu nuenetik zortzi egun pasa direla, gaur ere ezusteko atsegin honekin itzartu naiz: Azkue Fundazio sonatuak, neure elkarrizketa bere azaleko titular nagusian sartzea erabaki du!

Mila esker!

*Azkue Fundazioa teknologia berrien bidez euskararen erabilera sustatzeko asmoz 2009. urtean sortutako fundazioa da, bereziki bizkaitarrei eta gazteei zuzendua, Bizkaiko Foru Aldundiaren, Bilboko Udalaren, Euskaltzaindiaren, EHUren eta Deustuko Unibertsitatearen arteko lankidetzarekin.

Elkarrizketa

“El periodismo justo, verdadero y objetivo está en peligro de extinción”

Por: Itziar Lauzurika Salegi - Madrid

Un “salsero”, así es Jon Gomez Garai. 22 primaveras y con un programa propio en la pequeña pantalla. Un camino largo recorrido en pocos años y muchos proyectos de futuro que espera cumplir, entre los que se encuentra el Grado en Periodismo.

Te  defines como un salsero de la comunicación, ¿en qué proyectos has estado involucrado? ¿Cómo comenzaste tu carrera profesional?

Me defino como un salsero porque estoy metido en un montón de salsas. Empecé con dieciséis años en el mundo de la farándula (en el buen sentido de la palabra). Me llamaron para hacer la presentación de una fiesta anual a favor de todas las ikastolas de Bizkaia - Ibilaldia -, que iba a celebrarse en mi pueblo, Galdakao. Me volvieron a llamar de la organización del festival para que me incorporase en la Comisión de Cultura. Ahí estuve unos pocos meses hasta que me nombraron responsable de comunicación del Ibilaldia. Suponía mucha dedicación pero eso conllevaba estar en contacto con varios medios de comunicación de Bizkaia y Euskadi. Así, entre otros, me llamaron desde una televisión de la CAV - HamaikaTB - para hacer una entrevista en plató. Nada más finalizar la entrevista, se puede decir que salí de la redacción, y tras varias reuniones, con propuesta para presentar y dirigir un programa juvenil en el propio canal. Tenía 18 años y acababa de empezar mi carrera universitaria pero no podía desaprovechar esa oportunidad que me dieron.

Llevaba un año en HamaikaTB cuando me llamaron de ETB para presentar el espectáculo infantil Betizu. Con este antiguo pero conocido espectáculo recorrimos todo nuestro territorio durante dos años (más de 100 actuaciones) y ETB me empezó a proponer más trabajos. No podía estar en dos medios. Tuve que dejar HamaikaTB.

En ETB, llevo presentadas dos campañas (y  esperemos que muchas más) de Navidad con Izaro Iraeta, una reconocida presentadora de nuestro entorno; un espectáculo con la Orquesta Sinfónica de Euskadi (estamos preparando un segundo para diciembre) y varias galas y programas especiales en directo. Pero, sin lugar a duda, el programa más relevante hasta el momento ha sido IBIL2D, un programa que lo presentaba yo sólo todos los sábados por la noche.

Algo parecido al programa de Imanol Arias, ¿verdad?

Más bien algo parecido a lo que hacía el gran Labordeta hace unos cuantos años en TVE. En cada programa proponíamos un recorrido de unos 10 km, en el cual aparte de mostrar lugares de interés y curiosidades, entrevistaba a personas anónimas o famosos de la zona. También proponíamos comida típica. Con IBIL2D hice una temporada entera con buena audiencia, pero como las cosas no están como lo desearíamos, he vuelto a la universidad. Por supuesto, sin dejar la música y la “farándula”. [sonríe]

¿Cómo consigues unir la música y la comunicación en tu vida?

Para mí ha sido muy fácil unir el ser músico y cantante de un grupo, con ser presentador. Al final, todo está unido. Los dos están basados en subirse a un escenario delante de cinco  o miles de personas, es igual. El caso es que tienes que hablar y/o cantar delante de la gente.

¿En qué momento compaginas todo ello?

Llevo desde los seis añitos tocando el txistu, un instrumento autóctono de aquí, al igual que llevo desde pequeñito con una labia que muchas veces me pierde, ahora que me conoces ¿no crees? [ríe]. Todo es muy paralelo. Todo es espectáculo y los dos se basan en comunicar: hacer llegar a la gente algo. Si encima puedes llegar a la gente mediante las palabras y la música, yo encantado.

Con solo 22 años has tenido un programa semanal propio, has presentado varias galas… ¿te ves como un referente en el mundo de la comunicación?

No, pero la verdad que no me puedo quejar. Tengo 22 años  y he entrado en el mundo de la televisión, que es un monstruo, por lo menos a nivel vasco. Como mínimo estoy orgullosísimo y muy contento de poder pertenecer a ese colectivo y ser parte de ETB. ¿Que me considere un referente? Tal vez para una persona que está empezando o quiere empezar ahora, puede, pero no me creo un referente. Acabo de empezar y todavía me queda un largo camino por recorrer. Dentro de 30 años cuando intente hacer de la comunicación no solo el hecho de presentar, sino un poquito de justicia social, hablaremos, porque creo que en el periodismo hay muchísimo por hacer ceñido a problemas sociales y que desde los medios de comunicación se puede hacer muchísimo para arreglar este mundo tan complicado. Por lo tanto, un referente no, pero sí me considero un chico que esta súper orgulloso de lo que está haciendo y tiene por hacer, por supuesto. [sonríe]

¿El equipo con el que trabajas es también tan joven como tú o ha rodado durante años anteriores?

Claro. La gente con la que trabajo es mayor que yo. Gente muy profesional y con muchísima experiencia en el sector audiovisual. He conocido y sigo conociendo a grandes personas. El equipo de IBIL2D, por ejemplo, era genial y muy humano. Productores, realizadores, guionistas, editores, redactores, cámaras… todos unos profesionales como la copa de un pino. ¡Imagínate cuánto he aprendido de ellos!

Se dice que los medios de comunicación convencionales están llegando a su fin. ¿Crees que se desinflan porque no entienden lo que la gente quiere escuchar? 

Es un tema complicado. En general, los medios de comunicación convencionales obedecen al pensamiento único. Obedecen al sistema. ¿Qué está en contra de ese sistema? Todo lo que vaya en contra de un gobierno o su estado. Y como los medios fuertes dependen mucho de las subvenciones públicas (aunque sean cadenas privadas) siempre van a intentar ser políticamente correctos y no herir la sensibilidad de los mandatarios. Si encima pueden no-enfadar al gobierno y contentar a la ciudadanía, perfecto. Lo están consiguiendo, eso demuestran los datos de las audiencias, por lo menos.

Hablando de contentar a los políticos… después de las elecciones al Parlamento Vasco, ¿crees que se verá afectado el servicio público en el que trabajas?

 

ETB está bastante flojito por el tema de la crisis. El grupo EiTB (radiotelevisión pública vasca) ha sufrido un recorte de 12,9 millones de euros. Así que no hace falta que hablemos de elecciones para darnos cuenta de cómo esta el ente. Antes de que oliéramos que hubiera elecciones anticipadas en Euskadi, EiTB ya estaba haciendo muchísimo esfuerzo. Lo único que sabemos es que ha habido un cambio político y eso también influirá en el medio. Esperemos que a mejor.             

¿La fuerza política influencia en el medio la función de servicio público?

Inevitablemente, sí. Un gobierno siempre va a utilizar los medios que tenga a su disposición para hacer llegar al pueblo las noticias que ellos quieren y como ellos quieren. Por supuesto que tiene mucho que ver qué partido político este gobernando para que la radiotelevisión pública de cada país tenga una influencia ideológica u otra. Ahí esta el problema. Un medio público debe ser lo más objetivo posible y sin etiqueta. Para que sea creíble y de todos. Para que sea profesional.

¿Crees que es posible escapar del discurso apocalíptico que venden en las universidades en la que los medios tradicionales están dando sus últimos coletazos?

Ni creo ni quiero. Pienso que son necesarios para ofrecer entretenimiento, cultura, información… Y sobre todo para hacer una comunidad euskaldun, en nuestro caso, cada vez más consistente. Además, sigue siendo muy cómodo estar en el sofá y con solo mover un dedo, recibir entretenimiento e información. No descarto que vayan a desaparecer, pero no a corto plazo. Sí es verdad que el futuro está en Internet, hoy en día la mayoría de nosotros tiene acceso a la red y cada vez vamos a ser más los que acudamos a estos dispositivos para saciar nuestros deseos de información y entretenimiento.

Entonces, ¿crees que es necesaria la fusión entre medios tradicionales e Internet?

Por supuesto. Y ya es una realidad. Un medio de comunicación debe estar en todos los ámbitos comunicativos posibles. Corrígeme si me equivoco, pero creo que no hay ninguna televisión ni periódico que no esté en Internet. Sin embargo, sí los hay que están en Internet y no en formato analógico. Eso algo quiere decir. Si estas en el mundo analógico tienes que estar en Internet, pero si estas en Internet no tienes por qué estar en el mundo analógico. Eso es una muestra clarísima de que no solo el futuro, sino que también el presente, están en Internet. Sin esa fusión, los medios están condenados al fracaso.

 

¿Qué opinas sobre la propuesta de los sindicatos que han planteado exigir título de periodista para ejercer como tal?

Debemos diferenciar dos conceptos: periodista y presentador. Para ejercer de periodista me parece correcto y muy importante exigir el titulo. El periodista no tiene porqué ser presentador, y para ser presentador no tienes que ser periodista, sino buen orador y comunicador. Por lo tanto, aunque pueda haber personas que ejerzcan estupendamente su labor de periodista sin homologación, para garantizar unos conocimientos mínimos de la información y del periodismo en un medio informativo, veo lógico que se exija el título que lo acredite. Y con más razón aún, en un medio público.

Por alusiones, te diré que yo me considero presentador o comunicador, no periodista. Ni tampoco desempeño profesionalmente trabajos de periodista. El día de mañana, cuando finalice mis estudios periodísticos, podremos decir que soy periodista y podré trabajar como tal. Eso sí, a cualquiera que trabaje informando, le pediría que tuviera un poco de remordimiento y trabajara para hacer un periodismo justo, verdadero y lo más objetivo posible. Todo ello está en peligro de extinción.

¿Cómo ves el futuro del periodismo dentro de 10 años?

Dentro de 10 años el periodismo estará basado en Internet, sin lugar a duda. Además, aparte de que la sociedad se esté adaptando a un ritmo frenéticamente consumista a las nuevas tecnologías, en Internet no se miran tanto las audiencias y no abunda ni predomina la necesidad de dinero, por lo que (en estos tiempos que nos venden como “crisis”) será un soporte muy socorrido.

Y tú ¿dónde te ves dentro de 10 años? ¿Fuera de Euskadi?

Mi lengua materna es el euskera. He nacido en euskera y vivo en euskera en la mayor medida posible. Como debería de ser lógico, me arreglo mejor en mi idioma y tengo la suerte de trabajar en euskera. La mayoría de las presentaciones que hago son en euskera. Por lo que, hoy por hoy, no me veo en un medio español.

Es más, me gusta trabajar en euskera y quiero seguir haciéndolo así porque tengo un compromiso con este país y con este idioma; un idioma que necesita menos salvadores y más hablantes activos.

 Por Itziar Lauzurika Salegi, el 29 de octubre de 2012
para la Universidad Carlos III de Madrid.

Hedabide publikoez

LaSexta telebista-kateko Jordi Évole aurkezleak Iñaki Gabilondo kazetari donostiarra elkarrizketatu du bere saioan eta telebista publikoez aritu dira; telebista publikoen gastuaz eta hauen kudeaketa ereduaz. 

Aurkezle eta kazetari entzutetsuak oraingo honetan egindako adierazpenekin bat nator.

Elkarrizketatzaileak espainiar estatuak komunikabide publikoetan egindako inbertsioa aipatzen dionean, gipuzkoarrak "gehiegitxo" dela onartu eta "guzti honek bere bidetik ihes egin duela" aitortu du. Hala ere, "ezaugarri bereizirik ez duten" espainiar estatuko erkidego gehienetako telebista-kateen existentzia arrazoitzea zaila egiten zaion arren, katalanek eta euskaldunek telebista euren hizkuntzan izatea ulergarria dela deritzo.

Hedabide publikoak defizit edo galera ekonomiko barik kudeatzea posible ote den galdetzean, berak tinko eusten dio gizarte-errentagarritasunari: "Suhiltzaile-parke bat errentagarria al da?". Gabilondok komunikabide publikoek funtzio soziala bete behar dutenaz ziur dago.

Eta zalantza barik, kazetariak egindako adierazpenik erabatekoarekin amaitu zuen elkarrizketa "telebista publikoa hauteskundeak irabazteko makina bat balitz bezala erabiltzeari utzi behar zaiola" esanez.

Urriko Azken Astelehena, ETB-1en!

Maite Eskarmendi eta biok, Agustin Ezenarroren gidaritzapean, 2012ko urriaren 29an, Gernikatik zuzenean aurkeztutako saio berezia:

Zuzenean!

Aspaldiko partetik, ETBk Urriko Azken Astelehenean SAIO BEREZIA eskainiko du Gernikatik, zuzenean. Maite Eskarmendi eta biok izango gara aurkezle, Agustin Ezenarro zuzendari eta esatari lanetan.

Hainbat elkarrizketatu izango ditugu geurean eta sorpresarik ere ez da faltako!
Urriaren 29an, 12:00-14:00 artean, ETB-1en izango gaituzue zeuen zain!

Telebistaz saioa jarraitu ezin izango duzuenok, streaming bitartez jarraitu ahal izango duzue EiTB-ren webgunean, hemen.

Hitza delitu denean...

Zerbaiten beldur da Espainiako Gobernua. Horregatik, estatu ahul eta ankerraren nagusikeria praktikan jarri du beste behin...

Politika egiteagatik, estatu batek pertsona bat gatibu izatea, sinesgaitza. Baina ekitaldi politiko batean hitz egiteagatik, preso horri bisita, gutun eta deiak jasotzeko eskubidea galaraztea, mendeku-politiko zikin eta bidegabea da.

Hauxe da España. "Demokrazia" lezioak ematen ahoa beteko zaie gero. Lotsagabeak. Madarikatuak.

Lehendakarigaiak, euskaraz?

Urriaren 21ean, hurrengo legealdirako (gutxienez) Eusko Jaurlaritzako lehendakari berria aukeratuko dugu Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako herritarrok. Ohituta gaituzten legez, hilabete lehenago hauteskunde kanpainarekin hasten dira alderdiak, bakoitzak bere lehendakarigaia turko-buru duela, boterearen xedean.

Hauteskunde hauek, halere, bereziak dira dagoeneko. Besteak beste, teknologia berriek eskatzen duten behar izanetara egokitu behar izan direlako, nahitaez, alderdi guztietako hautagaiak.
Errepara ditzagun bestela alerdi politiko guztietako buruzagiak: denek dute bloga. Nork kudeatzen dituen blog horiek beste galdera bat izanen da, baina den-denek dute eurena.

Blogak izateaz gain, euren propaganda eta berritsukeria hedatzeko ezinbesteko erreminta bihurtu dira Facebook eta, batez ere, Twitter sare sozialak. Herritar arruntarengana iristeko iturri zuzen eta azkarra da Twitter. Asko zaintzen dute euren irudia horrelako erakuslehioetan gainera, eta asko diote sareko profilek haien egileez!

Gai honekin ezin lotuago, DeustoSareLab Deustuko Unibertsitateko ekimenak, lehendakarigaiek sare sozialetan zenbat euskara erabiltzen ari diren jakiteko ikerketa jarri zuen abian. Oraintsu argitaratu dituzte azterketaren emaitzak eta ZuZeu albistariak eman du horien berri "Zenbat txiokatzen dute euskaraz lehendakarigaiek?" izenburupeko idatzian. Baita Berria egunkariak ere, ondorio garbiarekin titulutzat: "Hautagai gehienek ia ez dute euskara erabiltzen Twitterren".

Laburpen gisa, sentsazio hauek jaso ditut datuotatik:

Lehendakarigaien artean, Laura Mintegi da euskaraz gehien txiokatzen duena (%59,20). Alde handia bigarrenaren ondoan: Iñigo Urkulluren txioen %21,60 dira euskaraz. Gainontzeko denek ez dute aipamenik ere merezi. Tira, segidako bi hauek bai.
 
Hauteskundeetara aurkeztu diren guztiak hartuta, nik dakidala, Antonio Basagoiti da euskaraz ez dakien bakarra. Ustez, Patxi Lopezek ere badaki (edo jakin beharko luke), baina batek ere ez du sekula euskaraz txiokatu (%0). Ez Basagoitik, ezta egungo lehendakaria den Lopezek ere (azken honen datuak ematen du zer pentsatu: zer egin du euskarako klaseak ordaintzeko xahutu duen diru publiko guztiarekin?).

Hautagaien gehiengoak euskaraz dakiela ikusita (eta honekin ez dut inoren aldeko ez kontrako kanpainarik egin nahi), penagarria iruditzen zait geure politikariek Herri honetako hizkuntza nola eta zenbat darabilten ikustea. Txiokatzen duen hizkuntzan bizi da zibernauta. Beraz, "geure lehendakari" izan daitezkeen denak (bat izan ezik) espainolez bizi dira.

Etorriko zaizkigu gero euskararen aldeko kontutxoekin edota euskaraz bizi nahi dutenaren betiko lemarekin; euskararen aldeko jaietan ere agertuko dira irribarretsu... baina gaztelania darabilte bolo-bolo. Eta sarean ere, euskararen aldeko jarrera eskasa edo hutsaren hurrenekoa da gehienentzat.  

Gobernatu nahi duten Herritik oso urrun daude gure agintariak.

Gogoan...

Gaur sei hilabete, Ertzaintzak Iñigo Cabacas gaztea erail zuen.

Rodolfo Ares barne-sailburu ohia azalpenik eman gabe joan zen, errugabe. Tiro egin zuen ertzainak kalean jarraitzen du, lanean, arma eskutan.

Baina Iñigoren gurasoek seme barik jarraitzen dute.

Kirolarien III. Gala

Herrian urteroko hitzordu bilakatu da kirolari galdakoztarrak omentzen dituen Gala.

Aurten ere, Torrezabal Kultur Etxeko berotasunak geure kirolaren munduko hamaika pertsonai bilduko ditu. Aurreko denboraldian bikain aritu diren kirolari gazte (edo ez hain gazteak) omendu eta ezagutzeaz gain, hirugarren edizio honek ere, Gala atsegin bat izatea du helburu. Horretarako, gonbidatu bereziren bat izaten dugu saioan eta musikarik ez da falta izaten.

Sari batetik besterako tarteak alaitzearen ardura Euskal Herriko mugez harago ezagunena den euskal musikariak izango du: Kepa Junkera. Bera ezagutu eta berarekin solasteko aukera ere izango dugu.

Hirugarren edizioa beteko du, beraz, geure herriko 'Galdakao Hoy' aldizkariak antolatutako Kirolarien Gala. Hirugarrenez ere, hantxe izango gara aurkezle!

 

Gaur izango da saioa, 20:30ean, Galdakaoko Torrezabal Kultur Etxean.
Ateak 20:00etan zabalduko dituzte eta sarrera doakoa da,
baina mugatua (iaz aretoa bete baitzen).

Geure zaindariez

Atzo, irailak 25 zituela, aurrekaririk ez duen jarduera poliziala bizi izan zuten Madrileko hirian.

Bizi dugun egoeraren berri emateko, antza denez (ez baitakigu politikariak kalean gertatzen denaren jakitun diren), “suminduen” mugimenduak aldarrikapen baketsura deitu zuen egun bererako. Hala, herritarren kexua agertzeko, Espainiako Kongresua inguratzeko asmoa izan zuten antolatzaileek eta milaka pertsona elkartu ziren politikariak biltzen diren eraikuntzaren eta Neptuno plazaren inguruan.

Manifestaldiak baketsua izateko asmoa zuen, tentsio uneen erdian, baten batek liskarrak probokatu zituen arte. Ez da kasualitatea istiluak kalez jantzitako txanodun poliziak eragin zituela esatea. Horren adibide dira, sarean aurki ditzakegun hamaika bideo eta irudi.

Orduan hasi zen hiri hartako azken urteetako sesiorik bortitzena, polizia eta herritarren artean.



Euskal Herrian, horrelakoak sarritan bizi izan dira, bai manifestaldiak baita elkarretaratzeetan jazotako karga polizialak. Euskaldunok ohituta gaude, zoritxarrez, horrelako berriei aurre egitera. Gainera, jakin badakigu geure herri, hiri eta auzoetan bizitzen diren injustizia horiek ez direla komunikabide konbentzionaletan agertzen. Atzo Madrilen gertatutakoak, aldiz, oihartzuna izan zuen ohiko hedabideetan ere.

Baina horrek ez du esan nahi geurea bakarrik salatu behar dugunik eta horregatik, bidegabekeria guztien aurrean, norbere neurrian, neure kritika eta salaketa xumea egingo dut.

Neuk Twitter -en, “txio” bitartez egin nuen atzoko egunak Madrilen emandakoaren salaketa.

Ez dago nagusikeria baino bidegabekeria handiagorik.

@ Ezin dut isilik jarraitu.
Ez dago eskubiderik polizia Madrilen egiten ari denarekin.

Nor da orain indarkeria erabiltzen ari dena?

@ Bederatzi armatu, pertsona bakarraren kontra?

Gero pertsona arriskutsua zela esatera ausartuko dira.
http://bit.ly/OobMBQ Lotsagabeak.

@ Politikariak (herritarren ordezkariak) berriz, lasai asko;

arazoa eurekin joango ez balitz bezala...
http://bit.ly/QD4TbL Nazka.

@ Herritarron segurtasuna bermatzeko daude?

Pertsona bat lurrean, konortea galduta eta odoletan.
Polizia bi, begira. http://bit.ly/Pl3Woy

@ Nori interesatzen zaio
aldarrikapen baketsuetan iskanbilak egotea?

Poliziari, duda barik. Begiratu bestela:
http://bit.ly/Plapj6

@ (1) Aldarrikapen baketsuak
ez zaizkio gobernu-talde bati interesatzen,

publizitate txarra delako alderdiarentzat.

@ (2) Horregatik, polizia bidaltzen du.

Liskarrak (eurek) sortu eta argudioak izateko prentsaurrekoan.

Zein aitzaki dute bestela?

@ (3) Gainera, liskarrik gabeko manifestaldian,

ez dago poliziaren betebeharra justifikatu ez arrazoitzerik.

@ Politiko maitea: Gustura ari zara zeure etxeko epeltasunean,

herritarrak (zeure ordez) Herri bat altxatzen
nola saiatzen diren ikusten?

@ Polizia jauna: Gustura ari zara zeure herritarra jipoitzen?

Egiten ari zarenak, bete egiten zaitu? Benetan?

@ Noiz konturatuko da polizia, Herriaren parte dela?

¿Cuándo se dará cuenta la policía, de que es parte del Pueblo?

Euskaldunak, bigarren mailako herritarrak

Iritzi eta eztabaida interesgarria.

Sustatu beharko litzatekeen gaia: Zergatik "Zatoz euskaltegira" bezalako kanpainak, gero erdaraz eskaintzen badizkigute gauza garrantzitsuak? Euskarak bigarren mailakoa izaten jarraitzen du "geure hizkuntzan egin behar dugula" esaten diguten agintari eta politikarientzat. Eredu eskasa.

Aurki argitaratuko den Arnaldo Otegiren El tiempo de las luces elkarrizketa-liburuari Jose Mari Pastorrek kritika egiten dio 'Berria' egunkarian, ondorengo estekan. Fin, Pastor!

<<
El tiempo de las luces liburua ostiralean, hilak 28, kaleratuko da. Euskarazko bertsioa azaroan argitaratuko dute. Bata, hauteskundeen aurretik; bestea, Durangoko Azokaren bezperan. Kasualitatea ote?"

<<
Gipuzkoako herri euskaldun bateko Eroski Centerrera erostera joaten naizenean bozgorailuak errealitatearen berri ematen dit astero: «Señores clientes, aprovechen la oportunidad: hoy, comprando una botella de aceite de oliva, pueden llevarse otra a mitad de precio». Jarraian mezu bera euskaraz entzuten dudanean hauxe galdetzen diot neure buruari: zergatik ez dute lehenago euskaraz esaten eta gero erdaraz? Zergatik euskaldunok bigarren lekuan beti, atzean? Berdin sentitu dut Otegiren liburuaren inguruan. Pena, amorrua. Gero besteak dira —espainolak edo frantsesak— euskara baztertzen dutenak. Gero kexatu egingo gara euskara ez dakit non ofiziala ez delako. Besteei eskatu, bai, guk geuk betetzen ez duguna."

<<
El tiempo de las luces liburuak datorren astean ikusiko du argia. Argien garaia, baina, oraindik ez zaio iritsi euskarari. Euskarak ilunpetan segitzen du. Hura maite eta urteetan lan eskerga egin dutenek halako kasuetan bazterrean uzten badute, zer espero dezakegu besteengandik?"

JM Pastorren "Arnaldoren liburua" artikulutik ateratako pasarteak.